رینیت آلرژیک یا تب یونجه چیست؟
رینیت آلرژیک زمانی رخ می دهد که آلرژن هایی مانند گرده گل وارد بدن شده و سیستم ایمنی بدن شما به اشتباه آن را یک عامل خطرساز و تهدید کننده شناسایی کند. در نتیجه بدن در پاسخ به آلرژن وارد شده به بدن، شروع به تولید مواد شیمیایی از جمله هیستامین می کند که منجر به بروز علائمی مانند آبریزش بینی، عطسه، گرفتگی بینی و قرمزی چشم می گردد.
علائم رینیت آلرژیک می تواند بسته به آلرژن وارد شده فصلی و یا دائمی باشد.
از متداول ترین محرک های رینیت آلرژیک فصلی می توان به گرده گل، درختان، علف هرز و هاگ قارچ اشاره کرد. در مقابل از متداول ترین محرک های رینیت آلرژیک دائمی می توان به موی حیوانات، حشرات، کنه و گرد و غبار اشاره کرد.
بر اساس مطالعات، رینیت آلرژیک می تواند منجر به ایجاد و یا تشدید برخی از بیماری های تنفسی گردد. به طور مثال گفته شده حدود 40% از افراد مبتلا به رینیت آلرژیک، مبتلا به آسم نیز بوده و حدود 80% از افراد مبتلا به آسم نیز علائم رینیت آلرژیک را تجربه می کنند.
کهیر مزمن ایدیوپاتیک چیست؟
کهیر نوعی واکنش پوستی در مواجهه با یک نوع آلرژن است که می تواند در هر جایی از بدن در اندازه بسیار کوچک (اندازه نوک خودکار) و یا بزرگ (اندازه بشقاب) رخ دهد. در نتیجه این واکنش، پوست متورم شده و دچار خارش و قرمزی می گردد.
اگر کهیر از نوع حاد (کوتاه مدت) باشد، معمولاً علایم آن کمتر از 6 هفته به طول می انجامد و در صورتیکه که از نوع مزمن (بلند مدت) باشد، علایم کهیر معمولاً بیش از 6 هفته باقی می ماند.
از عوامل ابتلا به کهیر می توان به موارد زیر اشاره کرد:
- غذا: میوه ها (مخصوصاً مرکبات)، شیر، تخم مرغ، بادام زمینی، آجیل، صدف
- مصرف برخی از داروها
- گزش و یا نیش حشرات
- حیوانات
- گرده گل
- تماس با سطحی که شما به آن حساسیت دارید (مانند لاتکس)
- ابتلا به برخی از بیماری ها مانند لوپوس، تیروئید، واسکولیت (التهاب رگ های خونی)
- ورزش
- استرس
- تماس با مواد شیمیایی
- خراشیده شدن پوست
- ابتلا به عفونت های باکتریایی و یا عفونت های قارچی
- سرماخوردگی
- محرک های فیزیکی مانند سرما، گرما و یا قرار گرفتن در معرض آفتاب
آنتی هیستامین ها چگونه به درمان رینیت آلرژیک و کهیر مزمن کمک می کنند؟
هیستامین یکی از مهم‌ترین واسطه‌های شیمیایی آزاد شده از سلول‌های بدن است که عملکردهای متفاوت و مهمی دارد. در افراد مبتلا به رینیت آلرژیک در نتیجه ورود آلرژن به بدن، هیستامین از سلول هایی به نام ماستوسیت ها آزاد و به گیرنده های H1 متصل می گردد که در نتیجه با تحریک سیستم عصبی، غده های تولید کننده مخاط و همچنین تاثیر بر روی رگ های خونی به ترتیب موجب عطسه، آبریزش و گرفتگی بینی می گردد.
منظور از داروهای آنتی‌هیستامین، بلوک‌کننده گیرنده H1 می‌باشد که با اشغال گیرنده‌های هیستامین، اثرات منفی و آزار دهنده آن را کاهش می‌دهند. آنتی هیستامین ها به دو دسته نسل اول (قدیم) و نسل دوم (جدید) تقسیم بندی می شوند.
داروهای آنتی‌هیستامین نسل اول:
این گروه از داروها به طور غیر اختصاصی عمل کرده و می توانند از سد خونی-مغزی عبور کنند. عوارض جانبی این دسته از داروها می تواند شامل خشکی دهان، خشکی چشم، عدم توانایی دفع ادرار، یبوست، افزایش ضربان قلب، خواب آلودگی و اختلال در حرکت و صحبت کردن باشد.
داروهای آنتی‌هیستامین نسل دوم:
این گروه از داروها به طور اختصاصی عمل کرده و معمولاً به میزان خیلی کم از سد خونی-مغزی عبور می کنند. در نتیجه کمتر به گیرنده های H1 موجود در مغز متصل شده و عوارض جانبی داروهای آنتی هیستامین نسل اول از جمله خواب آلودگی را ایجاد نمی کنند.
فکسارلا®، فکسوفنادین (نسل دوم آنتی هیستامین ها)
فکسوفنادین یک آنتی هیستامین انتخابی گیرنده های هسیتامینی از نوع H1 است که اثر ضد آلرژی این دارو از طریق رقابت با هیستامین برای اتصال به گیرنده‌های H1 موجب جلوگیری از بروز اثرات هیستامین می شود.
موارد استفاده از فکسارلا®
- درمان کهیر مزمن با منشاء نامشخص و عوارض پوستی ناشی از آن نظیر خارش و قرمزی پوست
- کنترل موثر تمامی علایم مرتبط با آلرژی فصلی نظیر: عطسه، آبریزش بینی و چشم، خارش بینی، چشم و گلو
مقدار و نحوه صحیح مصرف:
• بزرگسالان و کودکان 12 سال به بالا:
120 میلی گرم یکبار در روز یا 180 میلی گرم یکبار در روز.
در بیمارانی که عملکرد کلیوی شان کاهش یافته، دوز 60 میلی گرم به صورت یکبار در روز برای شروع درمان توصیه می شود.
فکسوفنادین یک آنتی هیستامین انتخابی گیرنده های هسیتامینی از نوع H1 است که اثر ضد آلرژی این دارو از طریق رقابت با هیستامین برای اتصال به گیرنده‌های H1 موجب جلوگیری از بروز اثرات هیستامین می شود.
- شروع اثر سریع
- مصرف یکبار در روز
- بدون ایجاد خواب آلودگی
.
